Beşir Ayvazoğlu, Zaman’daki “Adam Yalvaç Kıssası” isimli makalesinde Cumhuriyet Gazetesi’nin 1930’larda kullandığı dilden örnek vermiş. 1930’larda doğan insanlardan bu kelimeleri ben hiç işitmedim. Dedemin kullandığı dil bu değildi elbet. O yıllarda insanlar gazeteyi ellerine aldıklarında yazılanları anlayabiliyorlar mıydı, çok merak ediyorum.
İşte Beşir Ayvazoğlu’nun 1930’larda kullanılan öztürkçe kelimelerden seçtikleri:
Adam: Bu kelimenin öztürkçesi atam’dır. Ata=Baba, Atam=Babam; Yalvaç: Peygamber; Uçmak: Cennet; Arı ve aru: Temiz; Tavgaç: Hilekâr, şeytan; Tavlamak: Kandırmak; Tapşırmak: Tenbih, tavsiye etmek; Esirik: Sarhoş; İpdeş: Hayat arkadaşı, dost; Kurgu: Karar (kurmaktan); Uçkun: Melek, Cebrail; Ünlü: Muhterem, meşhur; Kat: Huzur, yan; Yasaul: (Aslı yasa-kul, yani kanun adamı) memur; Urun: Makam, mevki; Tav: Hile; Sektirmek: Derhal gitmek, koşa koşa gitmek, defolmak; Özge: Ecnebi, yabancı; Tutalga: Delil, sübut; Berkitmek: Teyit etmek; Danlamak: Takdir etmek; Telesmek: Acele etmek.