Bir babanın çaresizliği
Çok geç kaldım, biliyorum. Sinemada seyredemedim. Bekledim bir televizyon kanalı yayınlar diye. Sonunda oldu, TRT2 yayınladı geçenlerde. Yine hemen yazmak nasip olmadı.
İsmail Güneş önemli bir yönetmen demiyorum, çok önemli bir yönetmen diyorum. Kıymeti bilinmemiş bir yönetmen yani. Aynı filmi İsmail Güneş yönetmen olarak adını yazmamış olsa, oraya uyduruk bir isim yazılsa, bu yönetmenin ilk filmi, filanca kolejde okudu, muhaliflikten ceza aldı, şimdi Fransa’da yaşıyor filan denseydi, yer yerinden oynar, gazeteler, televizyonlar günlerce ondan bahsederlerdi. Böyle olmadı İsmail Güneş’in filmi, kimseden çıt çıkmadı. Sinemalarda bile afişleri hep gerilere asıldı. Afyon’da şehir merkezinde afişini göremedik, sinemanın girişinde vardı sadece.
Bütün bunları neyle açıklamalı bilmiyorum.
İsmail Güneş’e ödül verirler mi? Cevabım hazır: Hayır. İsmail Güneş anlamsız, kuru, sığ, bunalım filmleri çekseydi, kamerayı sağa sola oynatıp uyduruk mekânlarda flu çekimler yapsaydı bu olurdu elbette. Ödülü kapardı.
Bana göre son yılların en önemli filmiydi Sözün Bittiğe Yer. O, ödülünü festivallerden değil, bizden aldı, en iyi ödül sanırım bizim seyrederken ağlamamız, film bitince ayakta alkışlamamızdır.
Aşağıda filmin fragmanı da mevcut. Fragmanda bizi çok etkileyen çocuğun hastahanede muayene sahnesi de var.
Okuma Notları:
İsmail Güneş